Ezginin Günlüğü – Yüksek Kaldırım

Galata’dan aşağı, yol gider suya vurur

Şu istanbul dediğin, yavrum, koynumda uyur

Asker dizilir asker camlara sardunyayım

Karavana içinde, yavrum, kaynasın canım

Hadi benim istanbul’um

Ben gül idim kurudum

Eller sevdaya düştü,

Sen benim yarim oldun, aman.

Aynam kırıldı aynam

Yitirdim cemalimi

Sırça kafes içinde, sevsinler hayalimi, aman.

Ben de küçücüğidim, evlerin eğlencesi

Hayat bildiğin senin, yavrum, el söylencesi

Pazar kurulur pazar, çarşının arasına

Aşk dediğin satıldı, yavrum, el parasına.