Ferman Baba – Beş Yavru Bir Ana

Beş yavru bir ana bir de babanın

Dilim dilim ekmeğini keserim

Peyniri zeytini yan yana koyup

Canlar gelin deyi hemen seslerim

Peynirle zeytini yan yana yazdım

Borçlarım artınca sefillik sezdim

Vallahi billahi canımdan bezdim

Dünyada bezginlik benim eserim

Felek yetmedi mi verdiğin ceza

Ölmeden canlarım çıksaydı yaza

Gayri ihtiyacım kalmadı naza

Nazlandıkça kaderime küserim

Kimi çay istiyor kimisi şeker

Yok diyince herkes boynunu büker

Ferman Baba olmuş yurdunda nöker

Emek sata sata canlar beslerim