Köroğlu – İki Koçak Bir Meydana Koşanda

İki koçak bir meydana koşanda

Ağzı gemli küheylan coşanda

Gün batarken kan gövdeyi aşanda

Titreşir yerle gök er sedasından

Cenk gününde döğüş olur can kokar

Şehitlerden ılgıt ılgıt kan akar

Muhanet de gelmiş duldadan bakar

Utanmaz mı hançerinin taşından

Yükseklerde olan alçağa inmez

Yiğit oğlu yiğit eşeğe binmez

Arkasın çevirip yüzünü dönmez

Yaralanır sıfatından döşünden

Köroğlu’yum kılıç vurdum kalkana

Muhannet de eksik olmaz bahana

Koç yiğiti doğuramaz her ana

Ödlek düşman korkar onun leşinden