Mabel Matiz – Hiç Kimse Bilmez

Ben hep sana gelirim

Beni anlasin diye tenin

Birakirim kamassin yasamdan gözlerim

Tenini avuçlarim zaten severim

Gelmesen de sevmesen de beni

Tutsan ellerimden

Geçmisi unutamam ki

Öpsem gözlerinden yaslari kurutamam ki

Damagim çöle dönmüs sesim çamura

Oyuncagini geri ver içimdeki çocuga

Hiç kimse bilmez

Hiç kimse sevmez

Simdi sen de yoksun yanimda

Hiç kimse duymaz

Hiç kimse sormaz

Simdi sen de yoksun yanimda

Yüzüm gözüm toz toprak,

Yagmurlarin yikamaz

Kalbim kabuk baglar

Içim artik acimaz

Kanserli kentlerin çigligindan

Son trenle ayrildigimdan