Mabel Matiz – Hiç Kimse Bilmez

Ben hep sana gelirim
Beni anlasin diye tenin
Birakirim kamassin yasamdan gözlerim
Tenini avuçlarim zaten severim
Gelmesen de sevmesen de beni

Tutsan ellerimden
Geçmisi unutamam ki
Öpsem gözlerinden yaslari kurutamam ki
Damagim çöle dönmüs sesim çamura
Oyuncagini geri ver içimdeki çocuga

Hiç kimse bilmez
Hiç kimse sevmez
Simdi sen de yoksun yanimda

Hiç kimse duymaz
Hiç kimse sormaz
Simdi sen de yoksun yanimda

Yüzüm gözüm toz toprak,
Yagmurlarin yikamaz
Kalbim kabuk baglar
Içim artik acimaz
Kanserli kentlerin çigligindan
Son trenle ayrildigimdan