Pir Sultan Abdal – Şu Benim Güllerim Soldu

Bana gül diyorlar neme güleyim

Gözlerim nem ile doldu n’eyleyim

Elin gülü açmış al ile yeşil

Şu benim güllerim soldu n’eyleyim

Kolumdan uçurdum nerre bazımı

Arşa çıkardılar ah-ı suzumu

Elimden aldırdım yavru kuzumu

Firkatı bağrımı deldi n’eyleyim

Haberin alayım seher yelinden

Ördek kalkar m’ola kendi gölünden

Korkum ayrılıktan fikrim ölümden

Ahiri başıma geldi n’eyleyim

Ulu sular gibi çeşmim çağlayan

Mahrum olmaz özün Hakk’a bağlayan

Yar yitirmiş yana yana ağlayan

Geldi çattı beni buldu n’eyleyim

Pir Sultan Abdal’ım kırklar yediler

Bu yolu erkanı onlar kodular

Allah verdiğini almaz dediler

Bana verdiğini aldı n’eyleyim