Raziel – Maisiyah

Raziel � Maisiyah

Bir nefes daha sokulsun içine ben gibi

Nedeni yok yaşam ki melodisel bir tablo

Bilinmez hangi acını geride bırakacaksın

Çok değer verirken

Maskelerde farklı ruhlar tadılacak

Şafak sökerken

Kaç kadeh bu dramı afrodizyak sen kokan

Sarhoş anılarında dipnotuysa

Öykünün acıyla sarılan cigaralarda gizli

Bıraksın kendini zamana

İnsanız doğup ölen bedende tek hata

Ömür denen bu düş savaş yaşamda bitmez

Dönüş kısır sönüş kolay

Ölümse son duanda hâkim olsun ellerin

Ki beni de çeksin kendine

Umut doluydu kumbaram kırık o düşlere

Büyürken acıyla harman tanrısal yaşam

Kalıtsal doğan yaram azar bu dünya sanal

Asıl olan nedir ki kalanı ızdırap harabesi

İçinde süre gelen hayatın kendisi

Gelişti tüm bu dünya gözbebeklerimde

Ufku arama yolunu gösterir sana tüm fısıltılar

Akıntılarda insan sürüsü sokaklarında çöpte ölüsü

Asanın ruhları geceleyin askılıklara

Sabahsa güneşi gör adımlarında kör bir gün

Senaryo aynı balkonumdan gördüğüm tüm bu manzara

Aklımın içinde fırçamın gizinde darbeler tuvallere

Renklerin semada tozpembe

Aldığım nefes parayla eş değer mi ?

Sizin ki mutluluk mu pardon yüzünüz hiç güler mi?

Bilinir acının rengi saklıdır karanlık armonimde

Hüznün ruha muhtaç yaşamı gör hiciv dilimde kördüğüm

Her satır kanatır kavramı küçücük oyunların

Dostluk arası reklâm her kuşak bir mevzi

Kuşanan kalıplarında takibi harbin ortasında

Savrulan bu bedene emanetim melankoli