Raziel – Yüzümdeki Kuyu

Raziel (VERSE):

Yarına sunduğum bu ben elinde mermilerle,

Yanına aldığı küçük resimde saklı her şeyi,

Sefil o askerler işgalinde duyguların,

Duyulan yegane çığlığın adıysa ‘Raziel’..

Telafisiz hatada ölümün kan kokusu, Zihnimin labirentlerinde hasta ruhlar korosu,

Gözüne perde inmiş yorgun sevgi mağdurları Peki; Çizdiğim kaç yüz var -Karakalem bu melodilerle..?

Zikri değişir alemin, Razi alemin içinde ters akıntı

Madem madenim değerli düşlerim, düşünce düş’ten bekledim nedensiz,

Yardım edenim olacak mıydı? –Burada senle benken…

Çaldı anı Tanrı dondu herkes,

Donuk bir drama döndü buğusu kadehin, mevsim öldü

Çıplak ayak ezdiğim çocukluk harb’i mazideyken

Sustum şimdi beynim paranoyak temelden…

Nakarat: (2x)

Büyücü büyüdü bak taş duvarlar ardı tek kapıydı gözleri

Sözüm közüydü yüreği,

sınırlarında psikoz dilinde nevruzun meşalesi

Yüzümde bir kuyuydu hapsolan sonbahar serinliği…

Raziel (VERSE):

Derin bir uykudaydı dünya, huzur sokaklarında,

Cehennemin bu muydu? Ghettolar diyarlarımsa?!

Yollarımı koştum farka vardınız mı?

Gözlerimde kandı –kanla adımı yazdım Underground’a..!

Gördüğüm bir kördüğümse ördüğüm bin armoniydi,

Gömdüğüm hazin çocukluğumda söndü mumlarım

Kanarlarımda eridi yarattığın paslı zırhların

Derin bir iç çekiş, sonra ; delirme safhalarım..

Dönerdi mevsim her zaman güz oldu çifte renkte

Tek nefes, mihrabımı karanlık bastı..

Aynalara döndüm yalnızlığım tenimi sıyırdı,

Döküldü herkes sökük ilişkiler kışıydı…

Yüzümdeki kuyuya terkedilmiş bebekler, kelepçelenmiş hasta sevgiler doluydu

Kalbimin bu ikliminde sancı dolu bir dipnotuydu,

yas doluydu, bir çocuktu ismi kondu ; Raziel…

Nakarat: (2x)