Yener Çevik – Donar
Donar mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar mimiklerim Donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Görüşmüyoz artık konuşmuyoz
Galiba senle tanışmıyoz
İçimize atmaya barış diyoz
Terk edip gidene alış diyoz
Bekleyip görcen nasip diyoz
Sevgiye harman kaldık çok istiyoz
Dilekte diliyoz hani hafif medeni
Egolar ayrılmanın tek nedeni
Kutup ayısıyla çölde bedevi
Kışın yaz varsa yap grevi
Sabahın dördü gene böyle bi
Dolunay, yakamoz '' Sek içtiğim''
Yalnızlık bugün tek işçiyim
Gelme üstüme gelme
Avuç içlerime kadar ısırdım bugün
Gelme üstüme gelme
Sana şiir yazdım şair tek bastonlu kırık dişli
Bu satırlar çocukluğumdan beridir gece kondulu diye fişli
Bende dahil bilmiyom aga ne zaman başladı ne zaman bitti
Neyi ne kadar sevdiysem o kadarı gitti
Donar mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar mimiklerim Donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Şimdi sessizliğin kralı elleri ceplerinde
Eğmiş başını iki damla yaş aktı defterinden
Ağıtları yakanlar var dünyanın martı seslerinde
Müslümden bir bilebilsen azerden ille de sen ille de sen!
En derin yara en derin faça ille de sen!
Tek göz bi oda öksürükle dolu iyi misin sen ?
Yaşanır olur geçer, iyi mi desem kötü mü desem ?
Nasipse zaten olcak olan gerisini düşünme sen
Gözüm döner ellerimin üstü ondan nasır
Yaprak döker ya bi yanımız ondan her mevsim kasım
Ağır yaralı duygular valiziyiz ama gitmeye hazır
Şişenin dibi son paket tütün gider saçlarını kazır
Donar mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
