Uğur Işılak – Yokluğumun Resmi

Attığım her adım benden uzakta

Bastığım her yerde yokmuşum meğer

Çırprnırken 'ben' denilen tuzakta

'ben' bana saplanan okmuşum meğer...

Aklım kumsal iken, ben toz paresi

Çıktıkça yükseğe alçalır oldum

Düşündüm derdimin nedir çaresi

Susarak konuşmak, sonunda buldum...

Esrarlı vuslata bir adım kala

Hasretin vecdiyle, ben kement attım

Deryada boğulmak ne güzel bela

Battıkça kurtuldum, çıktıkça battım...

Görünmez cevheri buldum diyerek

Körlüğü kör ettim, deli bir taşla

Bilmeyi bilmeden, bildim diyerek

Boşluğu doldurdum, dolu bir boşla...

Nasılların sebebini sorarken

Sualimi cevapladım 'niçin'de

Çokluğumda yokluğumu ararken

Yalnız kaldım yığınların içinde...

Satır satır böldü beni heceler

Her kırkımı, kırka yardım savuştum

Boşluğumu kucakladı geceler

Sessizlikte, gürültüyle boğuştum...

Var'da yoku, haykırırken her seda

Aklım ki, aklımı başımdan aldı

O'na gidiyorum, bana elveda

Sonsuz olan sona, bir nefes kaldı..